En zoveel jaar na de oorlog is het begrijpelijk dat op 4 mei op de Dam in Amsterdam niet alleen de omgekomenen uit WOII worden herdacht, maar ook de Nederlanders die nadien bij ‘conflicten’ (lees: oorlogen) sneuvelden. In Indonesië i.o., of in Libanon bij Unifil, bijvoorbeeld.
De Amerikaanse militairen die hier omkwamen in de Tweede Wereldoorlog worden ieder jaar herdacht op het oorlogskerkhof in Margraten, Limburg. Ook de Amerikanen hebben de herdenking uitgebreid; het is Memorial Day, waarop even wordt stilgestaan bij alle oorlogsgevallenen. Of niet stilgestaan, maar op luidruchtige motorfietsen massaal door Washington gereden. Maar dit terzijde.
De Amerikaanse ambassadeur herdacht op 27 mei in Margraten dus niet alleen onze bevrijders van ‘45, maar ook de Amerikaanse militairen die later de dood vonden, onder andere in Afghanistan. Vanaf dat moment kreeg de herdenking een nare bijsmaak. Er zat een vies luchtje aan de toespraak van de diplomaat.
Die Taliban, dat zijn net de nazi’s, zei ambassadeur Arnall: werelddominantie, angst, demagogie, geweld, onderdrukking, haat. Probeert zijne excellentie met deze analogie het dubieuze optreden van zijn militaire landgenoten in Afghanistan tegenover ons te legitimeren? Okee, wij doen daar in ISAF-kader ook mee, maar de Nederlandse militairen proberen tenminste nog om geen burgerslachtoffers te maken. De Amerikanen schieten wild om zich heen.
Die bijeenkomst, meneer Arnall, is bedoeld om stil te staan bij het offer dat militairen hebben gebracht. Niet om langs een achterdeurtje nog even propaganda te maken voor de onbezonnen oorlogen van de heer Bush. Daarmee degradeert u de gesneuvelde militairen tot willoze pionnen van om het even welke politiek er wordt uitgestippeld door de toevallige bewoner van het Witte Huis. Fout.
Maar we wisten natuurlijk allang dat die Arnall niet deugde. En dat wordt niet breed uitgemeten door een rabiate anti-Amerikaan, maar door de Telegraaf, vlak voor zijn benoeming in januari 2006.
Als bankier liet hij 725.000 leners voor 325 miljoen dollar het schip in gaan. De Senaat wilde hem niet benoemen in Den Haag. Hij stopte de campagne van Bush 12 miljoen dollar toe, een fooitje want de man heeft een vermogen van 2 miljard dollar.
Kortom, die Arnall is een rijke stinkerd met weinig hersens. Voor zo’n man valt weinig respect op te brengen. Yankee, go home.
(oorspronkelijk gepubliceerd op de weblog NewsroomNL van Radio Nederland Wereldomroep)
De Amerikaanse militairen die hier omkwamen in de Tweede Wereldoorlog worden ieder jaar herdacht op het oorlogskerkhof in Margraten, Limburg. Ook de Amerikanen hebben de herdenking uitgebreid; het is Memorial Day, waarop even wordt stilgestaan bij alle oorlogsgevallenen. Of niet stilgestaan, maar op luidruchtige motorfietsen massaal door Washington gereden. Maar dit terzijde.De Amerikaanse ambassadeur herdacht op 27 mei in Margraten dus niet alleen onze bevrijders van ‘45, maar ook de Amerikaanse militairen die later de dood vonden, onder andere in Afghanistan. Vanaf dat moment kreeg de herdenking een nare bijsmaak. Er zat een vies luchtje aan de toespraak van de diplomaat.
Die Taliban, dat zijn net de nazi’s, zei ambassadeur Arnall: werelddominantie, angst, demagogie, geweld, onderdrukking, haat. Probeert zijne excellentie met deze analogie het dubieuze optreden van zijn militaire landgenoten in Afghanistan tegenover ons te legitimeren? Okee, wij doen daar in ISAF-kader ook mee, maar de Nederlandse militairen proberen tenminste nog om geen burgerslachtoffers te maken. De Amerikanen schieten wild om zich heen.
Die bijeenkomst, meneer Arnall, is bedoeld om stil te staan bij het offer dat militairen hebben gebracht. Niet om langs een achterdeurtje nog even propaganda te maken voor de onbezonnen oorlogen van de heer Bush. Daarmee degradeert u de gesneuvelde militairen tot willoze pionnen van om het even welke politiek er wordt uitgestippeld door de toevallige bewoner van het Witte Huis. Fout.
Maar we wisten natuurlijk allang dat die Arnall niet deugde. En dat wordt niet breed uitgemeten door een rabiate anti-Amerikaan, maar door de Telegraaf, vlak voor zijn benoeming in januari 2006.
Als bankier liet hij 725.000 leners voor 325 miljoen dollar het schip in gaan. De Senaat wilde hem niet benoemen in Den Haag. Hij stopte de campagne van Bush 12 miljoen dollar toe, een fooitje want de man heeft een vermogen van 2 miljard dollar.
Kortom, die Arnall is een rijke stinkerd met weinig hersens. Voor zo’n man valt weinig respect op te brengen. Yankee, go home.
(oorspronkelijk gepubliceerd op de weblog NewsroomNL van Radio Nederland Wereldomroep)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten