Tienduizenden Turken hebben geprotesteerd tegen de kandidatuur van minister Abdullah Gül voor het presidentschap. De minister was in het verleden een actief islamist, en veel Turken zien liever een staatshoofd dat zich sterk maakt voor de scheiding van staat en godsdienst. Sinds Atatürk is dat een grondwettelijk vastgelegd principe in Turkije.Gül heeft zich inmiddels teruggetrokken, niet wegens de betogingen, maar omdat er niet genoeg parlementsleden waren die hem steunden. En mogelijk ook onder druk van het leger, dat niet uitzag naar de komst van een islamistische opperbevelhebber.
Alle respect natuurlijk voor die demonstrerende Turken en hun standpunt, maar is het niet vreemd dat ze die verkiezingen serieus nemen? Bij de presidentsverkiezingen in Turkije is maar één kandidaat! Zo wordt die hele verkiezing een schijnvertoning.
Dat de Turkse bevolking niet eens te pas komt aan deze verkiezingen – het parlement kiest de president – is nog tot daar aan toe. Zo staat het in de wet, net als bij onze Eerste Kamer, en daar breekt ook geen revolutie over uit. Maar om het zalven van één enkele presidentkandidaat te betitelen als ‘een verkiezing’, dat is een potentiële lidstaat van de Europese Unie onwaardig.
En als Gül het werkelijk goed voorheeft met de democratie, had hij zich beter kunnen terugtrekken zodra duidelijk werd dat hij geen tegenkandidaat had. Hoe keurig de wettige procedure ook is gevolgd, je kunt het geen democratie noemen als de keuze zich beperkt tot één kandidaat.
PS 11 mei 2007: Het Turkse parlement heeft in tweede lezing een grondwetswijziging goedgekeurd waardoor de president voortaan door de bevolking wordt gekozen. De nieuwe wet is nog niet van kracht.
(oorspronkelijk gepubliceerd op het redactieweblog NewsroomNL van Radio Nederland Wereldomroep)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten